Encáustica
From Wikipedia, the free encyclopedia
A palabra encáustica deriva do grego enkaustikos (, que quere dicir, gravar a lume.
Encáustica é unha técnica de pintura que se caracteriza polo uso da cera como aglutinante dos pigmentos. A mestura ten efectos moi cubrintes e é densa e cremosa. A pintura aplícase cun pincel ou cunha espátula quente. O acabado é un puído que se fai con trapos de liño sobre unha capa de cera quente previamente estendida (que neste caso xa non actúa como aglutinante senón como protección). Esta operación chámase encaustización e está perfectamente descrita por Vitruvio, arquitecto e enxeñeiro romano (c. 70 a.C.-c. 25 a.C.) que di así: "Hai que estender unha capa de cera quente sobre a pintura e a continuación hai que pulir cuns trapos de liño ben secos".