Icona (relixión)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Unha icona,[1] do grego εἰκών, (eikon, imaxe), no campo da arte pictórica relixiosa identifica unha representación sacra pintada sobre un panel de madeira.
As iconas son a representación da mensaxe cristiá descrita por palabras nos evanxeos. Trátase dunha creación bizantina do século V, pola oferta dunha representación da Virxe atribuída pola tradición a San Lucas. Trala caída de Constantinopla en 1453, foi a poboación dos Balcáns a que contribuíu a difundir e incrementar a produción desta representación sacra, sendo en Rusia o lugar onde asumiu un significado particular e de grande importancia. O simbolismo e a tradición non engloban só o aspecto pictórico, senón tamén aquel relativo á preparación espiritual e aos materiais utilizados.
O maior pintor ruso de iconas foi Andrei Rublev.