Motor de indución
From Wikipedia, the free encyclopedia
Motor de indución é un motor eléctrico construído de tal maneira que se teñen dous campos magnéticos xirantes.
Os motores de indución son máquinas eléctricas, concretamente máquinas asíncronas. Un motor de indución é composto basicamente de dúas partes: Estator e Rotor. O espazo entre o estator e o rotor é denominado entreferro. O estator constitúe a parte estática e o rotor a parte móbel. O estator está composto de chapas finas de aceiro magnético tratadas termicamente para reducir ao mínimo as perdas por correntes parasitas e histerese. Estas chapas teñen o formato dun anel con rañuras internas (vista frontal) de tal maneira que poidan ser aloxados enrolamentos, os cales á súa vez, cando en operación, deberán crear un campo magnético no estator. O rotor tamén está composto de chapas finas de azo magnético tratadas termicamente, co formato tamén de anel (vista frontal) e cos enrolamentos aloxados lonxitudinalmente.