Vidreira gótica
From Wikipedia, the free encyclopedia
O desenvolvemento da Arquitectura gótica coa progresiva substitución do muro por grandes xanelas con vidreiras de cores que permiten o paso cara ó espazo interior dunha luz polícroma e matizada, implicou, nas grandes catedrais Góticas de Francia, á práctica desaparición da pintura mural que se desenvolvera amplamente nos muros das igrexas románicas.
Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde marzo de 2014.) |
Suxeriuse que este artigo ou apartado sexa fusionado con "vidreira" (conversa). Para realizar a fusión das páxinas segue estes pasos. |
Díxose que a pintura gótica ten o seu espazo propio nas grandes vidreiras das catedrais e nas miniaturas polícromas dos libros, pero atendendo á pintura propiamente dita, esta subsistiu nos retablos, nas táboas pintadas que forman os frontais ou os laterais dos altares e nos muros das capelas laterais.
Na Toscana, as escola sienesa e florentina, co Giotto como o máis grande dos pintores do Trecento, continuaron a tradición da gran pintura mural, xa que a arquitectura gótica non chegou a botar raíces en Italia como en Francia. Esta pintura toscana do Trecento, sendo plenamente gótica, anticipa xa o Renacemento.