Քաշան (Իրան)
քաղաք / From Wikipedia, the free encyclopedia
Քաշան (պարս.՝ کاشان), քաղաք Իրանի կենտրոնական մասում` Սպահան օսթանում։ Հանդիսանում է Քաշան շահրեստանի վարչական կենտրոնը։ Բնակչությունը վերջին մարդահամարի տվյալներով կազմում է 304 487 մարդ (2016)[1][2]։
Քաղաք | ||
---|---|---|
Քաշան | ||
պարս.՝ کاشان | ||
Երկիր | Իրան | |
Օսթան | ՍպահանՍպահանի նահանգ|Սպահան | |
Շահրեստան | Քաշան | |
Մակերես | 21 կմ² | |
ԲԾՄ | 942 մետր | |
Բնակչություն | 304 487 մարդ (2016)[1][2] | |
Հեռախոսային կոդ | 0361 | |
Պաշտոնական կայք | kashan.ir(պարս.) | |
| ||
Որոշ ստուգաբանների կարծիքով՝ անվանումը ծագում է կասիաններից, ովքեր քաղաքի բնիկ բնակիչներն են, որոնց մասին հիշատակումներ կան Թափե Սիալքում՝ Ք.ա. 9000 տարի առաջ։ Այնուհետեւ այն անվանել են «Քաշիան», որն էլ հենց քաղաքի անվանումն է։ 12-14-րդ դդ. միջեւ Քաշանը բարձրորակ խեցեղենի եւ հախճասալիկների արտադրության կարեւոր կենտրոն էր։ Արդի պարսկերենում հախճասալիկի անվանումը՝ քաշի, ծագում է այս քաղաքի անվանումից։
Քաշանը բաժանված է երկու մասի՝ լեռնային եւ անապատային։ Արեւմտյան մասում շրջապատում են Կարկասի լեռնաշղթայի երկու մեծ գագաթները, Գարգաշ սարը՝ հարավ-արեւմուտքում (այստեղ է գործում Իրանի ազգային աստղադիտարանը ամենամեծ աստղադիտակով) եւ Արդեհաալ սարը՝ արեւմուտքում, որը նաեւ հայտնի է «Քաշանի Դամավանդ» անվամբ եւ Արդեհաալ լեռների ամենամեծ գագաթը (Կենտրոնական Իրանում Կարկասի լեռնաշղթայի ավարտվող մասով)։
Քաշանի արեւելքից սկսվում է Իրանի անապատի կենտրոնական մասը, որով եւ հայտնի է այս քաղաքը։ Բացի այդ, այն նաեւ հայտնի է Մարանջաբի անապատով եւ իջեւանատնով, որոնք աղի լճի շրջակայքում են։ Այսօր Մարանջաբը եւ շրջապատող Սահող ավազները սաֆարիների շաբաթավերջի համար հայտնի վայրեր են։
2007 թ. օգոստոսի 9-ին Իրանը Պատմական սռնիի թեւը, Սիալքն ու Քաշանը գրանցեց Յունեսկոյի համաշխարհային ժառանգության ցուցակում ապագայում հնարավոր գրանցման համար։ Այս վայրերի հստակ սահմանումը Քաշանի հետ գրանցման թեկնածության առաջադրման համար պարզ չէր։ 2012 թ. Իրանը հաջողությամբ առանձին թեկնածության առաջադրեց Թեւի այգին Յունեսկոյի ցանկում գրանցելու համար՝ որպես Պարսկական այգիների համաշխարհային ժառանգության վայր։ Չնայած դրան՝ Պատմական սռնիի թեւը, Սիալքն ու Քաշանը լիովին մնում են Իրանի նախնական ցուցակում։