ნაჰაპეტ ქუჩაკი
From Wikipedia, the free encyclopedia
ნაჰაპეტ ქუჩაკი (გ. დაახლოებით 1592) — სომეხი პოეტი. ძველი სომხური ლირიკული პოეზიის თვალსაჩინო წარმომადგენელი. წერდა სამიჯნურო და დიდაქტიკური ხასიათის ოთხტაეპიან ლექსებს — ე. წ. ჰაირენებს. ქალისა და კაცის თანასწორობას. მის ლექსებში („საყარიბო ჰაირენები“) გადმოცემულია მშობლიურ კერას მოწყვეტილი, უცხოობაში მყოფი ადამიანის გრძნობები. ნაჰაპეტ ქუჩაკის შემოქმედება რეალისტურია. გამსჭვალულია ჰუმანიზმით.