ნიკარაგუის ისტორია
From Wikipedia, the free encyclopedia
ნიკარაგუა არის ყველაზე დიდი სახელმწიფო ცენტრალურ ამერიკაში. იგი მდებარეობს ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკის დამაკავშირებელ ვიწრო მატერიკზე. ჩრდილოეთიდან ესაზღვრება ჰონდურასი, სამხრეთიდან კი, კოსტა-რიკა. ნიკარაგუას მსოფლიო ოკეანეში გასასვლელი აქვს წყნარ და ატლანტის ოკეანეების სანაპიროებზე. მასვე ეკუთვნის რამდენიმე კუნძული და რიფები ატლანტის ოკეანეში.
ამ სტატიას გრამატიკის, სტილისა და მართლწერის გასწორება სჭირდება. |
ნიკარაგუის სახელი მომდინარეობს სიტყვიდან ნაუატლური სიყვის "ნიკარაო" და და ესპანური agua (წყალი) შერწმით. ეს სახელი ჩნდება მას შემდეგ, რაც ამ ტერიტორიებზე ესპანელები გამოჩნდებიან.
ნიკარაგუა დასახლებული უნდა ყოფილიყო პალეოინდიელებით 6, 000 წლის წინ. ამას ადასტურებს აკაუალინკას უძველესი ფეხის ანაბეჭდები.
მე-15 საუკუნისთვის დასავლეთ ნიკარაგუა დასახლებული იყო ინდიელებით, რომლებიც კულტურულად და ლინგვისტურად უკავშირდებიან მექსიკის ტერიტორიაზე მაცხოვრებელ ინდიელებს. ისინი მისდევდნენ პირველყოფილ მეურნეობას და ცხოვრობდნენ ქალაქებში, რომლებიც აერთიანებდნენე სამეფოებს. მათი რაოდენობა სავარაუდოდ ერთ მილიონს შეადგენდა და სამი ათეული წლის შემდეგ რამდენიმე ათი ათასამდე დავიდა ესპანელი კონკისტადორების მიერ შემოტანილი დაავადებებისა და სახადების გავრცელების გამო. აღმოსავლეთ ნიკარაგუაში კი ცხოვრობდნენ კოლუმბიიდან და პანამიდან გადმოსახლებული ინდიელები, რომლებიც ნადირობითა და შემგროვებლობით ირჩენდნენ თავს.