უზბეკეთის სახანო
From Wikipedia, the free encyclopedia
უზბეკეთის სახანო (უზბეკურად: Oʻzbek xonligi or Oʻzbek ulusi / Ўзбек хонлиги or Ўзбек Улуси), ცნობილი, როგორც აბულხაირის სახანო,[1] იყო ბუხარას სახანოს წინმსწრები შაიბანიდების სახელმწიფო. არსებობის იმ რამდენიმე წლის განმავლობაში, უზბეკეთის სახანო წარმოადგენდა გამორჩეულ სახელმწიფოს ცენტრალურ აზიაში და მოიცავდა თანამედროვე უზბეკეთის უმეტეს ტერიტორიას, კერძოდ, ყაზახეთის, თურქმენეთის და სამხრეთ რუსეთის ნაწილებს. ამავდროულად, ის იყო აბულხაირიდების, ანუ შაიბანიდების შტოს პირველი სახელმწიფო.
სწრაფი ფაქტები უზბეკეთის სახანო(აბულხაირიდები), ოფიციალური ენა ...
უზბეკეთის სახანო (აბულხაირიდები) |
||
---|---|---|
უზბეკეთის სახანო 1448 წელს
|
||
დედაქალაქი | ჩიმგი-ტურა (1428–1446 წწ.)
სიღნაყი (1446–1469 წწ.) იასი (1469–1471 წწ.) | |
ოფიციალური ენა | ყარლუკური ენები | |
რელიგია | ისლამი (სუნიზმი)
ნაყშბანდი სუფიზმი |
|
მთავრობა | მემკვიდრეობითი მონარქია
• აბულხაირ ხანი (1428–1468 წწ.) • შეიხ ჰაიდარი (1468–1471 წწ.) |
დახურვა