Том Стопард
британски драмски писател / From Wikipedia, the free encyclopedia
Том Стопард (англиски: Tom Stoppard; роден како Томаш Штрауслер чешки: Tomáš Straussler; 3 јули 1937 година) ― британски драматург и сценарист со чешко потекло.[1] Пишувал сценарија за филм, радио, театар и телевизија. Во неговите дела ги опфаќа темите за човековите права, цензурата и политичката слобода, а често навлегувал во подлабоката филозофска тематика на општеството. Стопард бил драматург при британскиот Кралски национален театар и бил еден од најизведуваните драматурзи од неговата генерација во светски рамки.[2] За неговиот придонес во театарот, кралицата Елизабета II во 1997 година го прогласила за витез.
Сер Том Стопард РЧ CBE FRSL | |
---|---|
Том Стопард во 2022 | |
Роден/а | Томаш Штрауслер 3 јули 1937(1937-07-03) (86 г.) Злин, Чехословачка (денес Чешка Република) |
Занимање |
|
Период | 1953–денес |
Жанр |
|
Сопруг/а |
|
Партнер | Фелисити Кендал (1991–1998) |
Деца | 4 |
мрежно место | |
unitedagents.co.uk/tom-stoppard |
Том Стопард е роден во Чехословачка која ја напуштил како дете-бегалец од непосредната нацистичка окупација. Во 1946 година со неговото семејство се преселил во Велика Британија, откако претходните три години (1943–1946) ги поминал во Дарџилинг на индиските Хималаи. Учел во училиштата во Нотингем и Јоркшир. Подоцна станал новинар, драмски критичар, а во 1960 година и драматург.
Најпознати драми на Стопард се: Розенкранц и Гилденстерн се мртви (1966), Скокачи (1972), Гротески (1974), Ноќ и ден (1978), Вистинска работа (1982), Аркадија (1993), Изумот на љубовта (1997), Брегот на Утопија (2002), Рокенрол (2006) и Леополдштат (2020). Тој ги напишал сценаријата за Бразил (1985), Империја на сонцето (1987), Руска куќа (1990), Били Батгејт (1991), Вљубениот Шекспир (1998), Енигма (2001) и Ана Каренина (2012), како и ограничената серија на HBO „Крај на Рајот“ (2013). Тој го режирал филмот Розенкранц и Гилденстерн се мртви (1990), адаптација на неговата драма од 1966 година, со Гери Олдман и Тим Рот во главните улоги.
Добитник е на многу награди и почести, вклучувајќи Оскар, награда Лоренс Оливие и пет награди Тони.[3] Во 2008 година, Дејли Телеграф го ставил на 11-то место на нивниот список од „100 најмоќни луѓе во британската култура“.[4]