Неокласична архитектура
From Wikipedia, the free encyclopedia
Неокласичната архитектура е архитектонски стил произведен од страна на неокласичното движење кое започна во средината на XVIII век. Во својата најчиста форма тоа е стил кој главно произлегува од архитектурата на антиката, по принципот на Витрувиј и архитектурата на италијанскиот архитект Андреа Паладио.
Според формата, неокласичната архитектура нагласува ѕид наместо контраст помеѓу светлина и темнина и одржува посебни идентитети на секој од неговите делови. Стилот се манифестира во сите негови детали, како реакција на Рококо стилот на натуралистички украс, и во своите архитектонски формули како израсток на некои класични одлики на крајот на барокот. Неокласичната архитектура сѐ уште е дизајнирана денес, но може и да се етикетира новокласична архитектура за современи згради.