നക്ഷത്രരാശി
From Wikipedia, the free encyclopedia
നക്ഷത്രങ്ങളെ സാങ്കൽപ്പിക രേഖകൾ കൊണ്ട് ബന്ധിച്ച് പുരാണ കഥാപാത്രങ്ങളുടെയോ മൃഗങ്ങളുടെയോ അഥവാ ഏതെങ്കിലും വസ്തുക്കളുടെയോ രൂപം സങ്കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ആകാശഭാഗങ്ങളാണ് നക്ഷത്രരാശികൾ അഥവാ താരാഗണങ്ങൾ.[1] നഗ്നനേത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് കാണാൻ സാധിക്കുന്ന ആറായിരത്തോളം നക്ഷത്രങ്ങളെ ആണ് ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.
നക്ഷത്രരാശികളുടെ ഉത്ഭവത്തിന് ചരിത്രാതീതകാലം മുതലുള്ള പഴക്കമുണ്ട്. ആളുകൾ അവരുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ, അനുഭവങ്ങൾ, ഭാവനകൾ, പുരാണകഥകൾ എന്നിവയൊക്കെ വിവരിക്കാൻ താരാഗണങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ചു. വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരങ്ങളും രാജ്യങ്ങളും അവരവരുടേതായ നക്ഷത്രഗണങ്ങൾ സങ്കല്പിച്ചിരുന്നു. ഇന്നു നിലവിലുള്ള നക്ഷത്രരാശികളെ അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കം വരെ ഈ പ്രക്രിയ നീണ്ടു നിന്നതായി കാണാം. കാലത്തോടൊപ്പം ഇവയുടെ രൂപങ്ങൾക്കും പേരുകൾക്കും മാറ്റം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില താരാഗണങ്ങൾ ലോകമെമ്പാടും പ്രചാരത്തിലായപ്പോൾ മറ്റു ചിലവ ചില പ്രത്യേക സംസ്കാരങ്ങളിലോ രാജ്യങ്ങളിലോ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി.
ഇന്നു നമ്മൾ ഉപയോഗിച്ചുവരുന്ന താരാഗണങ്ങളിൽ 48 എണ്ണം പുരാതന ഗ്രീക്കുകാർ പരമ്പരാഗതമായി ഉപയോഗിച്ചു വന്നവയാണ്. അരാറ്റസിന്റെ കൃതിയായ ഫിനോമെന, ടോളമിയുടെ അൽമാഗെസ്റ്റ് എന്നിവയിൽ ഇവയെ സംബന്ധിച്ച് പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്നിരുന്നാലും ഈ കൃതികളുടെ രചനയ്ക്കും പല നൂറ്റാണ്ടുകൾ മുമ്പേതന്നെ ഇവ പ്രചാരത്തിലുള്ളവയായിരുന്നു. ദക്ഷിണാർദ്ധഗോളത്തിലെ, പ്രത്യേകിച്ചും ദക്ഷിണ ദ്രുവത്തിനടുത്തായുള്ള മിക്ക നക്ഷത്രരാശികളെയും യൂറോപ്യൻമാർ ദക്ഷിണാർദ്ധഗോളത്തിലേക്ക് കപ്പൽയാത്ര ചെയ്യാനാരംഭിച്ച 15-ാം നൂറ്റാണ്ടു മുതൽ 18-ാം നൂറ്റാണ്ടുവരെയുള്ള സമയങ്ങളിലായാണ് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, ഗ്രഹങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം സഞ്ചരിക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെടുന്ന ക്രാന്തിപഥത്തിൽ കാണപ്പെടുന്നവയാണ് രാശിചക്രത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവയാണ് 12 പൗരാണികമായ നക്ഷത്രരാശികൾ. രാശിചക്രത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെ സംബന്ധിച്ച് ചരിത്രപരമായി വ്യക്തതയില്ല; എങ്കിലും അതിന്റെ ജ്യോതിഷപരമായ വിഭജനം 400 ബിസി മുതൽ ബാബിലോണിൻ അഥവാ കാൽദിയൻ ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചു വന്നിരുന്നു.[2]
അന്താരാഷ്ട്ര ജ്യോതിശാസ്ത്ര സംഘടന 1922-ൽ 88 നക്ഷത്രരാശികളുടെ ആധുനിക പട്ടിക ഔദ്യോഗികമായി അംഗീകരിക്കുകയും 1928-ൽ ഖഗോളത്തിലെ മുഴുവൻ ആകാശഗോളങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നവിധച്ചിൽ നക്ഷത്രരാശികളുടെ അതിർത്തികൾ ഔദ്യോഗികമായ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഖഗോള നിർദ്ദേശാങ്ക പദ്ധതിയിലെ ഏതൊരു സ്ഥാനവും ആധുനിക നക്ഷത്രരാശികളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിലാണ്. ചില ജ്യോതിശാസ്ത്ര നാമകരണ സംവിധാനങ്ങളിൽ, ഒരു ആകാശഗോളത്തിനു പേരു നൽകുമ്പോൾ അതിന്റെ ഏകദേശ സ്ഥാനം സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനായി അതുൾക്കൊള്ളുന്ന നക്ഷത്രരാശി കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തി പേരുനൽകുന്നു. ഭൂമിയെ ആകാശഗോളങ്ങൾ ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിൽ നിന്നാണ് നക്ഷത്രരാശികൾ പിറന്നത്. സൂര്യനും, ചന്ദ്രനും, നക്ഷത്രങ്ങളും, മറ്റു ഗ്രഹങ്ങളുമെല്ലാം ഒരു സാങ്കൽപ്പിക ഗോളത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിലൂടെ ഭൂമിയെ ചുറ്റി കറങ്ങുന്നു എന്നതായിയിരുന്നു പ്രാചീന വിശ്വാസം, ഭൂമിയിൽ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ അങ്ങനെ ആണല്ലോ തോന്നുന്നത്. ഈ സാങ്കൽപ്പിക ഗോളത്തെ ഖഗോളം(Celestial sphere) എന്നു വിളിക്കുന്നു. ഖഗോളത്തിൽ ചില നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേക രൂപങ്ങൾ സങ്കല്പിച്ചുകൊണ്ട് പേരു നൽകുന്ന രീതി അതി പുരാതനമാണ്. ക്രിസ്തുവനും 400 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പുതന്നെ ബാബിലോണിയക്കാരും കാൽദിയൻമാരും നക്ഷത്രരൂപങ്ങൾക്ക് പേരു നൽകിയിരുന്നു.[3] ഗ്രീക്കുകാരും നക്ഷത്ര രാശികളെ തിരിച്ചറിയാൻ ഒട്ടും പുറകിലായിരുന്നില്ല. ബി.സി. 1100 മുതലെങ്കിലും ഭാരതത്തിൽ നക്ഷത്രങ്ങളേയും നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളേയും തിരിച്ചറിയാൻ പേരിട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു.