Klarinette
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Klarinette is en Holtblasinstrument mit deels zylindrisch un deels konisch Bohrung. Hör Mundstück is as bi dat Saxophon mit en slicht Rohrblatt utstatt. De Naam van dat Instrument (vun italieensch clarinetto[1]: „lütt Clarino“) wurrd dorup torüchführt, dat se in dat hooch Register ähnlich klings as de hooch Clarin-Trumpeet, deren Funktschonon se in dat 18. Johrhunnert deelwies övernehm. Se hett ünner de Blasinstrumenten den bi wieden gröttsten Toonumfang mit ungefähr veer Oktaven, wat aber ok afhängig ist van de Fähigkeiten van den jewieligen Klarinettisten. Dat gifft nicht blots „de (een)“ Klarinette, sonnern en ganze Familie van ünnerscheedlich stimmt Klarinetten, van de Kontrabasslaag bit to dat Sopranino. In Betoog up de Notatschoon hannelt sück dat mit Utnahm van de seltene C-Klarinette um transponeerende Instrumente. Ünner de hett de B-Klarinette in de Praxis de gröttste Bedüüden, folgt van de Klarinette in A. Disse beid Instrumente klingen en lütt Terz bzw. en groot Sekunn deeper as in deren Notensatz noteert. Ünner de verscheeden mögelk Griepsystemen hemm hüüd blots noch twee Bedüüden: dat weltwiet führend franzöösch un dat vörweegend in den düütsch Spraakruum domineerend düütsche.