Actieve immunisatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Actieve immunisatie is het opwekken van immuniteit na blootstelling aan een antigeen. Hierdoor ontwikkelt de patiënt een eigen immuunrespons (de productie van antilichamen) tegen de verwekker wat een langdurige, vaak permanente bescherming geeft.[1] Een actief geïmmuniseerd individu is over het algemeen niet meer vatbaar voor de betreffende infectieziekte.
Actieve immuniteit kan op natuurlijke wijze ontstaan, bijvoorbeeld bij het doormaken (en herstellen) van een infectie, of op kunstmatige wijze, namelijk bij toediening van een vaccin.