Alfred Hegenscheidt
dichter uit België (1866-1964) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Alfred Fréderic Hegenscheidt (Sint-Jans-Molenbeek, 6 april 1866 — Menton, 9 februari 1964) was een Belgisch schrijver, die vrijwel uitsluitend als auteur van de tragedie Starkadd herinnerd wordt. Daarnaast was hij aardrijkskundige.
Hegenscheidt was de zoon van een ingenieur uit Westfalen, die in het midden van de negentiende eeuw naar Brussel was verhuisd; zijn moeder kwam uit het Saarland. De jonge Alfred, die streng protestants werd opgevoed, ging in Brussel naar de normaalschool, en werd in 1885 onderwijzer. Vervolgens studeerde hij er aan de universiteit natuurwetenschappen: hij werkte aan een doctoraat over aardwormen en promoveerde in 1893. Al snel werd hij overtuigd vrijzinnig. Ondertussen was hij poëzie beginnen te schrijven, en een jaar later publiceerde hij, dankzij tussenkomst van Prosper Van Langendonck, zijn eerste gedichten uit de cyclus Muziek en leven in het vermaarde tijdschrift Van Nu en Straks, samen met het essay Rythmus.
De literaire productie van Hegenscheidt is zeer beperkt gebleven: in die jaren na zijn doctoraat publiceerde hij enkele gedichten in Van Nu en Straks, en in 1897 zijn toneelstuk Starkadd. Toen hij in 1903 docent aan de normaalschool werd, namen zijn letterkundige activiteiten af. Hij schreef omstreeks de eeuwwisseling nog enkele besprekingen van opgang makende schrijvers, onder wie Stijn Streuvels en Cyriel Buysse, maar men kan stellen dat de dichter Hegenscheidt het op zijn tweeëndertigste voor bekeken hield. In 1913 werd hij in Brussel hoogleraar in de geografie, en hij wijdde zijn verdere leven aan wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de aardrijkskunde: in 1931 richtte hij het Tijdschrift van de Belgische Vereniging voor Aardrijkskundige Studies op. Hij was in 1919 met Madeleine Heyman gehuwd, die doctor in de germaanse talen was.
Hegenscheidt ontving het emeritaat in 1936 en maakte een jaar later een wereldreis. Pas in 1955 kreeg hij een onderscheiding voor zijn letterkundige werk, toen de gemeente Ukkel hem de plaatselijke literaire prijs toekende. De laatste jaren van zijn leven overwinterde hij aan de Azurenkust, alwaar hij in 1964 op zevenennegentigjarige leeftijd overleed. Tot zijn vrienden behoorden, naast een rist andere schrijvers, August Vermeylen en de politicus Camille Huysmans.
Hegenscheidt bezat een mentaal labiele natuur. Zijn Starkadd kwam tot stand in een villa in het Zwitserse Davos, waar hij zijn intrek had genomen om geestelijk tot rust te komen. Daarop verbleef hij nog een tijd in Verrewinkel. Het toneelstuk werd in 1897 gepubliceerd in Van Nu en Straks; de eerste druk in boekvorm zou pas in 1921 verschijnen. In 1899 werd het werk voor het eerst uitgevoerd in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, en veeleer lauw onthaald. In 1905 werd het hernomen in de Gentse Minardschouwburg en ging op tournee doorheen Vlaanderen, met parallelle opvoeringen in Nederland. Latere hernemingen volgden in 1940, 1949 en 1966. Tegenwoordig is het stuk uit het repertoire verdwenen.