Ariane 3
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Ariane 3 was een Europese draagraket, die tussen 1984 en 1989 voor elf lanceringen werd gebruikt. Het was een lid van de Ariane-familie van raketten. De belangrijkste fabrikant van de Ariane 3 was Aérospatiale, terwijl de hoofdorganisatie voor de ontwikkeling ervan het Centre National d'Etudes Spatiales (CNES) was.
Ariane 3 | ||
---|---|---|
Ariane 3 in het midden. | ||
Algemeen | ||
Land | Europa | |
Producent | ESA | |
Productiejaren | 4 Augustus 1984-12 Juni 1989 | |
Platform | Centre Spatial Guyanais, ELA-1 | |
Productieaantal | 11 | |
Maten | ||
Diameter | 3.8 | |
Gewicht | 234,000 kg | |
Max. hoogte | 49.13 m |
De ontwikkeling van de Ariane 3 werd goedgekeurd in juli 1979, enkele maanden voor de eerste vlucht van de Ariane 1. De nieuwe draagraket, die sterk op het ontwerp en de infrastructuur van de Ariane 1 was gebaseerd, werd gelijktijdig met de Ariane 2 ontwikkeld, waarmee hij een groot deel van zijn ontwerp deelde. Het was eerder een verbetering van de Ariane 1 dan een vervanging, maar was in staat nog zwaardere ladingen in een geostationaire transferbaan (GTO) te brengen en twee satellieten via één lancering te lanceren. De Ariane 3, die grotendeels binnen een periode van twee jaar werd ontwikkeld, maakte zijn eerste vlucht op 4 augustus 1984 en vloog daarmee feitelijk eerder dan zijn broer Ariane 2. Tijdens zijn korte levensduur, met zijn laatste lancering op 12 juli 1989, werd de Ariane-familie steeds commercieel concurrerender en aan het eind van de jaren tachtig werd het de belangrijkste zware draagraket in de wereld.