Australopithecus anamensis
soort uit het geslacht Australopithecus / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Australopithecus anamensis is een uitgestorven mensachtige uit het geslacht Australopithecus.
Australopithecus anamensis Fossiel voorkomen: Plioceen | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Elleboogzijde van het opperarmbeen KNM-KP 271 (Kanapoi, Kenya) | ||||||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
Soort | ||||||||||||
Australopithecus anamensis † Leakey et al., 1995 | ||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||
Australopithecus anamensis op Wikispecies | ||||||||||||
|
Het eerste fossiel van A. anamensis werd in 1965 gevonden in Kenia in lagen van 4,2 miljoen jaar oud. Na uitgebreidere vondsten in de jaren negentig werd in 1995 een aparte soort benoemd. De soortaanduiding verwijst naar het Turkanameer. In dezelfde periode werden ook vondsten gedaan in Ethiopië. Sommige daarvan zijn zo jong als 3,8 miljoen jaar. Het aantal ontdekte resten is beperkt. Er is een goede schedel aangetroffen maar slechts weinig botten uit de rest van het skelet. Veel is dus nog onbekend van de bouw.
A. anamensis werd een kleine anderhalve meter hoog. Misschien waren de mannen een stuk zwaarder dan de vrouwen, tot boven de vijftig kilogram. Hij liep rechtop. De hersenen waren niet groter dan bij een chimpansee. De hoektanden waren nog vrij groot en lagen op een lijn met de kiezen in plaats van meer naar binnen als bij latere mensachtigen. Het tandglazuur was wat verdikt. De voortanden stonden meer verticaal maar de kin week sterk naar achteren.
A. anamensis leefde in een gebied waarin bossen en graslanden elkaar afwisselden. Misschien dat hij van een dieet van fruit en bladeren overging naar het eten van harde, brosse of taaie noten, zaden of wortels. Dit is echter zeer omstreden want het patroon van krasjes op het tandglazuur geeft hierover tegenstrijdige aanwijzingen. Dat de hoektanden nog groot waren, betekent dat ze nog geen belangrijke rol speelden in de voedselverwerking. Maar ze waren wel kleiner dan bij eerdere primaten, wat erop wijst dat het agressieniveau verminderd was. Hun grotere gewicht kan erop duiden dat mannen zonder direct lichamelijk geweld dominantie verwierven.
A. anamensis is de oudste soort die traditioneel aan het geslacht Australopithecus toegewezen wordt. Hij stamde wellicht af van Ardipithecus. Hij kan de directe voorouder geweest zijn van Australopithecus afarensis waarin hij geleidelijk lijkt over te gaan. Beide soorten kunnen echter ook een tijd naast elkaar hebben bestaan.