Balansrecessie
vorm van economische krimp / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een balansrecessie is een economische recessie die optreedt als particulieren en bedrijven meer gaan sparen om schulden af te lossen in plaats van te consumeren of te investeren. Door de hiermee gepaard gaande vraaguitval daalt de economische groei. De term (Engels: balance sheet recession) is geïntroduceerd door de econoom Richard Koo. Koo kwam met deze verklaring voor de Japanse economische crisis die in 1990 begon.
Een balansrecessie is een recessie veroorzaakt door een hoge schuldenlast en niet door veranderingen in de conjunctuur.[1] Bedrijven en particulieren gaan extra sparen en/of schulden aflossen waardoor er minder geld overblijft voor investeringen of consumptie.[1] De vraaguitval leidt tot minder economische activiteiten.
De term vindt zijn oorsprong in de boekhouding waarbij het bezit per definitie gelijk is aan het eigen vermogen en de schulden. Bij een sterke waardedaling van het bezit dan daalt het eigen vermogen en kunnen de schulden zelfs groter worden dan het bezit. Bij een negatief eigen vermogen is de particulier of bedrijf insolvabel en kan failliet gaan. Met een vermindering van de schuldenlast kan het vermogen weer positief worden en een faillissement worden afgewenteld.