Bijzondere curator
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een bijzondere curator is in het Nederlandse recht iemand die door de rechter kan worden aangewezen in geval van een belangenconflict tussen een minderjarig kind en zijn ouders of voogd, waar kind, ouders of voogd onderling niet uitkomen of het kind denkt dat er niet goed naar hem of haar wordt geluisterd. De bijzondere curator komt op voor de belangen van het kind, in de thuissituatie en in de rechtszaal. Het is een extra ondersteuning voor het kind, een waarborg dat de stem en de belangen van het kind kunnen worden gehoord. Het kind houdt alle rechten. De regeling staat in Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek, het Personen- en familierecht, artikel 1:250 BW en voor afstammingszaken in artikel 1:212 BW. Het bredere juridische kader is het Verdrag inzake de Rechten van het Kind, artikel 12, dat staten verplicht te garanderen dat de stem van kinderen wordt gehoord, en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, artikel 6, op grond waarvan iedereen recht heeft op toegang tot een rechter en op een eerlijk proces.[1]