Blaaskwint
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De blaaskwint is het interval dat ontstaat door octaaftranspositie van de boventoon die bereikt wordt door overblazen van een aan één kant gesloten fluit, zoals een buisje van een panfluit. De blaaskwint bezit de akoestische eigenschap dat door overblazen niet de eerste boventoon tot klinken komt, maar de tweede, die in dit geval niet een reine kwint vormt met de grondtoon (tonica), maar een kwint die iets kleiner is dan de reine van 702 of de getempereerde van 700 cents. Aangenomen werd dat deze blaaskwint 678 cents bedroeg.