Caraïbisch-Spaans
dialect / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Caraïbisch-Spaans (Spaans: Español caribeño) is een dialect van het Spaans en is dominant in het Spaanstalig Caraïbisch gebied. Het wordt gesproken in Cuba, de Dominicaanse Republiek, Puerto Rico, en de Atlantische kustgebieden van Colombia, Venezuela en Panama en door de Spaanstalige inwoners van de kleinere Caraïbische eilanden, hoewel het duidelijke regionale verschillen kent. Het is ook het meest gehoorde dialect in Miami en New York in de Verenigde Staten en ook door salsa-, merengue-, bachata- en reggaetonzangers het meest gebruikte Spaanse dialect.
Het Caraïbisch-Spaans heeft grote invloed ondergaan van het Andalusisch en Canarisch-Spaans, van Afrikaanse talen en van het Taíno.