Chanson d'automne
werk van Paul Verlaine / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Chanson d'automne ("Herfstlied") is een door Paul Verlaine geschreven gedicht dat in 1866 opgenomen werd in zijn eerste poëziebundel Poèmes saturniens. Het is een van de bekendste gedichten uit de Franse taal geworden. Verlaine maakt in Chanson d'automne gebruik van de symboliek van de herfst om het trieste beeld van het ouder worden te beschrijven. Stilistisch is het gedicht in vele opzichten typisch voor Verlaine. Ook hier speelt hij met klanken en maakt hij gebruik van consonantie en klanknabootsingen.
Herfstlied
De lange snikken Benauwd En ik ga weg (Vertaling van Jules Grandgagnage)[1] |
Chanson d'automne
Les sanglots longs Tout suffocant Et je m'en vais (Paul Verlaine) |
De eerste twee regels van het gedicht ("Les sanglots longs des violons de l'automne / Blessent mon cœur d'une langueur monotone."), werden door de geallieerden via Radio Londen als code doorgegeven aan het Franse verzet. Zodra de eerste regel van het gedicht was doorgegeven, wist het verzet dat de invasie op korte termijn zou plaatsvinden. De tweede regel gaf aan dat de landing binnen 24 uur zou beginnen.