Charles-François Lebrun
Frans politicus / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Charles-François Lebrun, als prince de l'Empire 1e hertog van Plaisance, (Saint-Sauveur-Lendelin, 19 maart 1739 – Sainte-Mesme, 14 juni 1824) was een Frans staatsman en financieel specialist. Na de staatsgreep van 1799 werd hij door Napoleon Bonaparte tot derde consul benoemd. In de periode 1810–1813 was hij stadhouder-prins in de Hollandse departementen onder Napoleon. Hij was de enige bestuurlijke beambte die direct met de keizer mocht communiceren.[1]
Lebrun was een vriendelijke, erudiete man met een grote belangstelling voor en kennis van de klassieken. Hij gaf onder andere een vertaling uit van Torquato Tasso's Jérusalem délivré (1774) en l'Odysée (1819). Hij was een goed jurist en wist veel van economie en financiën.