Chromatiek
gebruik van halve toonafstanden / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de muziektheorie verstaat men onder chromatiek (naar het Grieks: χρώμα = kleur) een uitbreiding van de diatoniek door het gebruik van verhogingen en verlagingen van tonen met (ongeveer) een halve toonafstand. Meer in het bijzonder: het gebruik van meerdere kleuren van de stamtonen. De voorkomende veranderingen (alteraties) worden in dit verband als chromatische alteraties aangeduid. Zo kan de toon C met een halve toonafstand verhoogd worden tot de toon Cis en met een halve toonafstand verlaagd worden tot de toon Ces. Ook kan de toon Cis weer chromatisch verhoogd worden tot de toon Cisis en kan de toon Ces chromatisch verlaagd worden tot Ceses. Muziek met veel alteraties wordt ook wel chromatische muziek genoemd.