Conversatieanalyse
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Conversatieanalyse (CA) is een benadering van het onderzoek naar sociale interactie, die empirisch de mechanismen onderzoekt waarmee mensen tot begrip van elkaar komen.[1] Het richt zich op zowel verbaal als non-verbaal gedrag, vooral in situaties uit het dagelijks leven. CA is ontstaan als sociologische methode, maar heeft zich sindsdien verspreid naar andere vakgebieden. Het is ontstaan met een focus op informele gesprekken. De gebruikte methoden zijn sindsdien aangepast om meer institutionele interacties te omvatten, zoals interacties in dokterspraktijken, rechtbanken, wetshandhaving, hulplijnen, onderwijs en de massamedia. CA richt zich tegenwoordig ook op multimodale en non-verbale activiteit in interactie, met inbegrip van blik, lichaamstaal en gebaren. Als gevolg daarvan is de term ‘conversatieanalyse’ een beetje een verkeerde benaming geworden. De term is blijven bestaan als aanduiding voor de specifieke benaderingsmethode van de analyse van interacties. CA en etnomethodologie worden soms als één vakgebied beschouwd en aangeduid als EMCA.