Douglas Mawson
Australisch ontdekkingsreiziger (1882-1958) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Douglas Mawson (Shipton, 5 mei 1882 – Brighton, 14 oktober 1958) was een Australisch geoloog en poolonderzoeker. Hij is bekend geworden als leider van een tweetal belangrijke expedities naar Antarctica.
Mawson werd geboren in een boerenfamilie in Yorkshire, Engeland, maar emigreerde al als baby met zijn familie naar Australië. Hij studeerde mijnbouw aan de universiteit van Sydney, maar zijn leraar daar, de geoloog Edgeworth David haalde hem over om na zijn afstuderen geologie als tweede studie te beginnen. Nog tijdens zijn studie, in 1903, maakte hij een geologische studie van de Nieuwe Hebriden; het was de eerste diepgaande geologische studie van een van de Zuidzee-eilanden. In 1905 studeerde hij af in de geologie, en hij kreeg een baan als docent mineralogie en petrologie aan de universiteit van Adelaide. Hij promoveerde in 1909 op geologisch veldonderzoek in het Broken Hill-gebied. Een expeditie naar en beklimming van Mount Kosciuszko in 1907 wekte een bijzondere belangstelling voor de gevolgen van glaciatie bij hem op.
Zijn vroegere leraar David was aangesteld als geoloog op de Nimrod-expeditie van Ernest Shackleton naar Antarctica in 1907-1909. Mawson had ook belangstelling voor de expeditie, en op voorspraak van David werd hij toegevoegd aan de wetenschappelijke staf. Kort na aankomst in het basiskamp beklom hij met enkele anderen de vulkaan Mount Erebus, en mat de diepte van de krater. Later vormde hij met David en Mackay de 'Noordelijke Groep', die zou pogen de magnetische zuidpool te bereiken, terwijl Shackleton met zijn 'Zuidelijke Groep' een aanval op de geografische zuidpool deed. Op 16 januari 1909 bereikten ze inderdaad hun doel.