Duurzame landbouw
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Duurzame landbouw is een vorm van landbouw die past binnen een duurzame ontwikkeling en dus toekomstbestendig wil zijn, zowel in ecologisch, economisch als sociaal opzicht. Er is overlap met de begrippen verbrede landbouw, biologische landbouw en geïntegreerde landbouw.
Voor duurzame landbouw is er geen algemeen geaccepteerde en eenduidige omschrijving. Om toch te kunnen bepalen wat duurzame landbouw inhoud, is er aan de Wageningse Universiteit in 2012 een werkdocument met enige criteria opgesteld.[1]
Duurzame landbouw dient volgens deze universiteit aan de volgende maatstaven te voldoen:
- is voldoende om boeren en hun medewerkers er een gunstige prijs mee te kunnen laten verdienen en het voortbestaan van betrokken bedrijven te garanderen;
- zorgt voor meer welzijn, gezondheid (voedselveiligheid) en betere sociale condities wereldwijd;
- houdt rekening houdt met en geeft inspraak aan omwonenden en andere betrokkenen;
- heeft slechts beperkte negatieve gevolgen voor het milieu, bodem, lucht en water (residuen, nutriënten en pesticiden);
- zorgt op basis van een duidelijke bedrijfsvisie op natuurbehoud binnen en buiten het bedrijf voor het landschap, biodiversiteit, dieren en planten;
- gebruikt water, energie en grondstoffen zodanig dat er geen tekorten optreden (zelf water zuiveren, energie opwekken en op streekniveau streven naar een kringloop van voedingstoffen);
Het is omstreden of in duurzame landbouw genetisch gemanipuleerde organismen toelaatbaar zijn.