Elektrische stoel
apparaat waarmee de doodstraf ten uitvoer kan worden gebracht / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De elektrische stoel is een apparaat waarmee de doodstraf ten uitvoer kan worden gebracht. De veroordeelde wordt gedood door elektrocutie. De elektrische stoel is vooral in de Verenigde Staten gebruikt.
De ter dood veroordeelde wordt met elektroden op hoofd en ledematen in de stoel gebonden. Vervolgens wordt een elektrische stroom van circa 20 ampère bij een aanvankelijke spanning van 2450 volt door het lichaam gestuurd. De hersenen worden hierbij zodanig verhit dat de veroordeelde overlijdt.
De stoel werd uitgevonden in de VS door Harold P. Brown. Hij werd voor gebruik goedgekeurd door de staat New York op 4 juni 1888 en voor het eerst gebruikt in Auburn Prison op 6 augustus 1890 op William Kemmler, een moordenaar die een vrouw in stukjes had gehakt met een bijl. Deze eerste executie verliep zeer slecht. In 1946 was er een ernstig incident toen de executie van de 16-jarige Willie Francis mislukte.
De meeste executies met de elektrische stoel (614) vonden plaats in de staat New York in de Sing Sing-gevangenis in Ossining, New York.
Er bestond een levendige controverse tussen Thomas Edison, die gelijkstroomgenerators maakte, en George Westinghouse, die wisselstroomgenerators maakte. Wisselstroom was makkelijker en met minder verliezen te transporteren. Edison verloor commercieel terrein en probeerde daarom de wisselstroom een slechte naam te geven door erop te wijzen dat de elektrische stoel op de gevaarlijkere wisselstroom werkte. Westinghouse probeerde op zijn beurt te voorkomen dat een van zijn generators voor de stoel zou worden gebruikt. Uiteindelijk zonder succes: na de eerste elektrische executie van een gevangene in de Verenigde Staten verscheen in minstens één krant de kop "Kemmler Westinghoused" - wellicht was de journalist door Edison omgekocht.