Eudemonisme
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Eudemonisme of eudaimonisme (< Oudgrieks: εὐδαιμονία / eudaimonía) is een ethische doctrine ontwikkeld door de Griekse filosoof Aristoteles.
De term eudemonisme bestaat uit twee Griekse termen, namelijk eu ("goed") en daimon ("ziel"). Eudemonisme wil zoveel zeggen als het streven naar geluk (naar een "goede ziel"). In het Nederlands wordt ook het begrip geluksleer gebruikt.[1]