Evangelie van de Ebionieten
boek / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Evangelie van de Ebionieten is de moderne gangbare benaming voor een joods-christelijk evangelie dat Epiphanius van Salamis (ca.315-403) in zijn werk Panarion heeft opgenomen. Die teksten zijn in het Grieks. Epiphanius beschrijft in de Panarion tachtig door hem als ketters beschouwde groeperingen. In het hoofdstuk over de Ebionieten citeert hij zes fragmenten die deze groepering als hun evangelie zou beschouwen. De term Evangelie van de Ebionieten hanteert Epiphanius nergens. Het zelfde geldt voor andere kerkvaders uit de Late oudheid die ook over de Ebionieten en hun evangelie schreven. Epiphanius is van mening dat de fragmenten een incompleet, vals en verdraaide versie zijn van het evangelie van Matteüs dat de Ebionieten zelf als het evangelie van de Hebreeën benoemden. De Franse theoloog Richard Simon (1638-1712) was de eerste die voor deze teksten de term evangelie van de Ebionieten hanteerde.