Fratres Arvales
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De fratres Arvales, Arvales fratres of akkerpriesters (aruum of arvum (Latijn): geploegd land) was volgens de Romeinse traditie een groep van twaalf priesters, die te Rome functioneerden vanaf de periode van Numa Pompilius tot de opheffing van dit priestercollege in 400. Elk jaar zongen ze in mei het Carmen Arvale, mogelijk nadat ze in de tempel van de vruchtbaarheidsgodin Dea Dia geofferd hadden. De naam fratres ("broeders") duidt de nauwe band tussen de priesters aan. Verscheidene Romeinse keizers zoals Marcus Aurelius, Lucius Verus en Elagabalus waren lid van de Fratres Arvales. Onze kennis van dit priestercollege berust op de acta Fratrum Arvalium (besluitenlijst), die in steen werden gehouwen en te Rome zijn opgegraven, inscripties en schaarse vermeldingen door klassieke schrijvers. Cicero en Livius noemen de akkerbroeders niet, voor zover bekend.