Functionele natuurvisie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De functionele natuurvisie is een natuurvisie waarin de functies die de natuur voor de mens heeft centraal staan. Het is een van de visies op natuurbescherming in Nederland die de discussies over de koers van natuurbescherming bepaald hebben gedurende de laatste decennia. De twee andere visies zijn de natuurontwikkelingsvisie en de klassieke natuurbeschermingsvisie. In de functionele natuurvisie horen natuur en andere menselijke activiteiten met elkaar verbonden te zijn. Er wordt gestreefd naar een verweving van de functies natuur, recreatie, fysische productie en kwaliteit van het landschap (R.M.N.O. 1988, blz. 27). Natuurreservaten zijn niet het belangrijkste middel, maar de natuur dient overal voldoende aanwezig zijn. Sectoren waarmee samengewerkt moet worden zijn onder andere landbouw, recreatie, waterbouw en bosbouw.
De visie zet zich af tegen de conserveringsstrategie van de klassieke natuurbeschermingsvisie. Niet zeldzaamheid, diversiteit en het behoud van het oude cultuurlandschap staan centraal, maar "het zoeken naar een andere zienswijze en perspectieven van morgen" (R.M.N.O. 1988, blz. 21).
Onder meer de voormalige Raad voor Ruimtelijk Milieu- en Natuuronderzoek (RMNO) heeft deze en de andere visies uitgewerkt en laten zien wat de consequenties zijn van elke visie voor de inrichting en het beheer van agrarische cultuurlandschappen, de Waddenzee, de bossen en de grote wateren (rivieren en IJsselmeer) in Nederland.