Gagaku
muziekgenre / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Gagaku (Japans: 雅楽) is een term die verwijst naar een verzameling van enkele specifieke vormen van traditionele Japanse muziek en dans. Een groot deel van de dansen vindt zijn oorsprong op het Aziatische vasteland. Met een traditie van meer dan 1300 jaar wordt gagaku gerekend onder de oudste muzikale tradities ter wereld.[1] Sinds 2009 staat gagaku op de representatieve lijst van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid zoals samengesteld door UNESCO.[2]
Snelle feiten Stilistische oorsprong, Culturele oorsprong ...
Gagaku | ||||
---|---|---|---|---|
Een gagaku-opvoering op het terrein van keizerlijk paleis in Kyoto | ||||
Stilistische oorsprong | Chinese muziek, Koreaanse muziek | |||
Culturele oorsprong | Oost-Azië | |||
Vaak toegepaste instrumenten |
Shō - Hichiriki - Ryūteki - Taiko - Kakko - Shōko - Shaku-byōshi - Biwa - Sō | |||
Populariteit | Heianperiode | |||
Subgenres | ||||
Kangen - Bugaku - Kuniburi no utamai - Saibara - Rōei | ||||
|
Sluiten
Gagaku kan worden onderverdeeld in vijf categorieën.
- Kangen (管絃), muziek zonder zang of dans, met blaas-, slag- en snaarinstrumenten.
- Bugaku (舞楽), traditionele dans van buitenlandse oorsprong, traditioneel onderverdeeld in samai (左舞, dansen van Chinese, Vietnamese of Indische oorsprong) en umai (右舞, dansen uit Korea of Mantsjoerije).
- Kuniburi no utamai (国風歌舞), Japanse dans zonder buitenlandse invloed, eveneens voorzien van gezongen begeleiding.
- Saibara (催馬楽), gezongen liederen gebaseerd op Japanse volksliedjes.
- Rōei (朗詠), gezongen liederen gebaseerd op Chinese gedichten (漢詩, kanshi).
Saibara en rōei worden ook wel samen onder de utaimono (歌物 of 謡物) geschaard. Soms wordt zelfs kuniburi no utamai onder deze noemer ondergebracht, waarmee de categorieën tot een drietal worden teruggebracht.[3]