Gebruiker:CFCF/Kladblok/Urineweginfectie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
{{samenvoegennaar|Urineweginfectie}}
Urineweginfectie | ||||
---|---|---|---|---|
Meerdere witte cellen in de urine van een persoon met een urineweginfectie, gezien via microscopie | ||||
Coderingen | ||||
ICD-10 | N39.0 | |||
ICD-9 | 599.0 | |||
DiseasesDB | 13657 | |||
MedlinePlus | 000521 | |||
eMedicine | emerg/625emerg/626 | |||
MeSH | D014552 | |||
|
Een urineweginfectie is een bacteriële infectie die een deel van de urinewegen treft. Wanneer de onderste urinewegen worden getroffen, wordt dit een eenvoudige cystitis (een blaasontsteking) genoemd, en wanneer de bovenste urinewegen worden getroffen, wordt dit pyelonefritis (een nierbekkenontsteking) genoemd. Symptomen in de onderste urinewegen zijn onder andere pijn bij het plassen en frequent plassen of de aandrang om te plassen (of beide), terwijl de symptomen van pyelonefritis onder andere koorts en pijn in de zij zijn, naast de symptomen van een onderste urineweginfectie. Bij ouderen en zeer jonge kinderen kunnen de symptomen vaag of niet-specifiek zijn. De hoofdverwekker van beide typen is de Escherichia coli, hoewel ook vele andere bacteriën, en in zeldzame gevallen ook virussen of schimmels de oorzaak kunnen zijn.
Urineweginfecties komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, en ongeveer de helft van alle vrouwen maakt minstens eenmaal in het leven een urineweginfectie door. Vaak keren urineweginfecties ook terug. Risicofactoren zijn onder andere de vrouwelijke anatomie (nl kortere plasbuis dan mannen), geslachtsgemeenschap en erfelijkheid. Pyelonefritis doet zich meestal voor na een blaasontsteking, maar kan ook het gevolg zijn van een via bloed overgedragen infectie. De diagnose kan bij jonge, gezonde vrouwen enkel op basis van de symptomen worden gesteld. Bij patiënten met vage symptomen kan het lastig zijn om de diagnose te stellen, omdat er bacteriën aanwezig kunnen zijn zonder dat er sprake is van een infectie. In gecompliceerde gevallen of als de behandeling niet aanslaat, kan een urinekweek nuttig zijn. Bij patiënten die regelmatig last hebben van een infectie, kan preventief gedurende langere tijd (3-6 maanden) een dosis antibiotica worden voorgeschreven.
In ongecompliceerde gevallen kunnen urineweginfecties makkelijk worden behandeld met een korte antibioticakuur, hoewel resistentie tegen veel van de gebruikte antibiotica steeds vaker voorkomt. In gecompliceerde gevallen is mogelijk een langere kuur of intraveneuze toediening van antibiotica nodig. Als de symptomen niet binnen twee of drie dagen afnemen, dienen er verdere diagnostische tests te worden uitgevoerd. Bij vrouwen zijn urineweginfecties de meest voorkomende vorm van een bacteriële infectie, waarbij 10% van de vrouwen er minstens eenmaal per jaar last van heeft.