Georgische parlementsverkiezingen 1992
verkiezingen voor het Georgische parlement / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Georgische parlementsverkiezingen van 1992 voor de 3e convocatie van het Parlement van Georgië vonden plaats op 11 oktober 1992. De verkiezingen waren de eerste na de staatsgreep die de eerste president van het onafhankelijke Georgië Zviad Gamsachoerdia rond nieuwjaar 1992 afzette. Door de laagdrempelige kieswet werden 24 partijen en 60 onafhankelijke leden in het parlement verkozen. Het verkiezingsblok "Vrede" kreeg met 20,4% de meeste stemmen en werd met 35 van de 225 verkozen leden vertegenwoordigd. In negen districten konden de verkiezingen niet plaatsvinden en deze zetels bleven nog vacant.
Georgische parlementsverkiezingen 1992 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum eerste ronde | 11 oktober 1992 | ||||||
Land | Republiek Georgië | ||||||
Te verdelen zetels | 235 | ||||||
Opkomst eerste ronde | 74,2 % | ||||||
Resultaat | |||||||
Genomineerde | Edoeard Sjevardnadze (voorzitter parlement) | ||||||
Percentage | 96,0% | ||||||
Grootste partij | Kiesblok "Vrede" | ||||||
Begin regeerperiode | 5 november 1992 | ||||||
Samenstelling parlement na verkiezingen ■ Direct verkozen voorzitter (1)
■ Verkiezingsblok "Vrede" (35)
■ Verkiezingsblok "11 oktober" (19)
■ Verkiezingsblok "Eenheid" (15)
■ Nationaal-Democratische Partij (14)
■ Democratische Partij (10)
■ Handvest 91 (10)
■ Unie van Georgische Traditionalisten (8)
■ Ilja Tsjavtsjavadze Genootschap (7)
■ Merab Kostava Genootschap (7)
■ Unie van Nationaal Akkoord en Wedergeboorte (5)
■ Nationale Onafhankelijkheidspartij (4)
■ Socialistische Partij van Georgische Arbeiders (4)
■ Overige partijen (16)
■ Vacant (9) | |||||||
Opvolging verkiezingen | |||||||
| |||||||
|
Tegelijkertijd met de verkiezingen werd de voorzitter van het parlement rechtstreeks via de stembus verkozen. De voorzitter van de tijdelijke Staatsraad, Edoeard Sjevardnadze, had hier uitdrukkelijk op ingezet en was de enige kandidaat. Hij werd met 96% van de stemmen gesteund, en werd daarna door het parlement als staatshoofd aangewezen.