Barbaarse koninkrijken
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De barbaarse koninkrijken,[kleine-letter 1] barbarenkoninkrijken[1] of barbarenrijken[2] waren de koninkrijken die in de 5e eeuw binnen het West-Romeinse Rijk ontstonden door de vestiging van diverse zogenaamd 'barbaarse' stammen tijdens de Grote Volksverhuizing, naarmate het centrale Romeinse gezag er terugtrad en uiteindelijk ophield te bestaan.[kleine-letter 1] Het betrof allerlei verschillende en continu veranderen groepen en coalities van clans; hoewel deze door de Romeinen wel eens onder de noemer "Germanen" werden gegeneraliseerd, zagen de wisselende gelegenheidscoalities van Germaanse talen sprekende groepen zichzelf niet als één volk of groep.[kleine-letter 2] Er waren bovendien ook allerlei Keltische en Slavische groepen, Euraziatische groepen zoals de Hunnen en zelfs Iraanse groepen zoals de Alanen bij de volksverhuizingen betrokken.[5] Voor sommige auteurs waren deze koninkrijken 'barbaars' omdat de koningen ervan en hun volgelingen het 'ketterse' arianisme aanhingen in plaats van het door de paus in Rome gepropageerde katholicisme.[kleine-letter 3]