Geschiedenis van Thailand (1932-1973)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De geschiedenis van Thailand (1932-1973) wordt gekenmerkt door een opvolging van militaire dictators. De belangrijkste personen uit deze periode waren de militair Plaek Pibul Songkram (ook wel bekend als Phibun), die een bondgenootschap sloot met Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de burgerpoliticus Pridi Banomyong, die de Thammasat Universiteit oprichtte en na de oorlog korte tijd minister-president was. Pridi werd gevolgd door een serie militaire dictators — Phibun opnieuw, Sarit Dhanarajata en Thanom Kittikachorn — die een traditionele, autoritaire regeringsstijl combineerden met toenemende modernisering en verwestering onder Amerikaanse invloed. De periode eindigt in oktober 1973, wanneer Thanom aftreedt na een bloedbad onder pro-democratie betogers, geleid door Thammasat studenten, na de eerste openbare ingreep door koning Bhumibol in het politieke bestuur van Thailand.