Gulab Singh
Indiaas monarch (1792-1857) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Maharadja Gulab Singh (Dogri: गुलाब सिंह; Jammu, 18 oktober 1792 - Srinagar, 30 juni 1857) was een Indiaas vorst (raja) uit de Dogradynastie, die oorspronkelijk heerste over de stad Jammu, maar zijn gebied door middel van oorlog en diplomatie sterk wist uit te breiden. Gulab Singh was achtereenvolgens een vazal van het Sikhrijk en van Brits-Indië. Oorspronkelijk was hij een trouwe vazal van sikhkeizer Ranjit Singh. Na diens dood raakte hij door de intrige en corruptie aan het hof van Lahore zijn invloed kwijt. Desondanks wist hij de macht te houden over een groot gebied ten noorden van Punjab, onder andere door in het geheim een bondgenootschap met de Britten te sluiten. Volgens het Verdrag van Amritsar aan het einde van de Eerste Sikhoorlog werd Gulab Singh de eerste maharaja van Jammu en Kasjmir. Deze nieuwe vorstenstaat besloeg een groot oppervlak waar uiteenlopende etnische groepen wonen, bij elkaar gebracht door de militaire successen van de maharaja. Gulab Singhs afstammelingen zouden het gebied tot in het midden van de 20e eeuw besturen.