Hein Wellens
Nederlands cardioloog (1935–2020) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Henrick Joan Joost (Hein J.J.) Wellens (Den Haag, 13 november 1935 – Maastricht, 9 juni 2020) was een Nederlands cardioloog en hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht.[1] Hij wordt beschouwd als de vader van het cardiologisch subspecialisme klinische elektrofysiologie. Binnen de klinische elektrofysiologie wordt via katheterisatie de elektrische activiteit van het hart bestudeerd en gestimuleerd. In de jaren 50 en '60 van de 20e eeuw waren Paul Puech, eerst in Mexico en later in Frankrijk, Benjamin Scherlag en Onkar Narula in de Verenigde Staten van Amerika en Dirk Durrer en Philippe Coumel in Europa, pioniers op dit gebied. Een tweede innovatiegolf van onderzoekers gebruikte deze technieken om de mechanismen van tachycardie en de behandeling hiervan te bestuderen. Van deze tweede golf van onderzoekers hadden Hein Wellens in Europa en Kenneth Rosen, John Gallagher en Mark Josephson in de Verenigde Staten de meeste invloed, als onderzoekers en docenten. Josephson is auteur van het eerste en meest succesvolle tekstboek over klinische elektrofysiologie.[2]
Wellens, onder Europese cardiologen bekend onder de bijnaam "the giant of Maastricht" (de reus van Maastricht), is sinds lange tijd geassocieerd met het Maastricht Universitair Medisch Centrum.[3] Hij heeft veel cardioloog-elektrofysiologen opgeleid in de jaren 1976 tot zijn pensioen in 2002.