Henricus Regius
Nederlands filosoof / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Henricus Regius, oorspronkelijk Hendrik de Roy, in het Frans vertaald als Henri Le Roy (Utrecht, 29 juli 1598 - aldaar, 19 februari 1679) was een filosoof, arts en hoogleraar plant- en geneeskunde uit de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden.[1] Hij was de voornaamste voorvechter van de ideeën van René Descartes in Nederland en correspondeerde tussen 1638 en 1646 met hem over beider werk.[2]
Henricus Regius | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke gegevens | ||||
Volledige naam | Hendrik de Roy | |||
Geboren | 29 juli 1598 te Utrecht | |||
Overleden | 19 februari 1679 te Utrecht | |||
Werkzaamheden | ||||
Vakgebied | plant- en geneeskunde | |||
Universiteit | Rijksuniversiteit Utrecht | |||
Beroep | filosoof, arts, hoogleraar | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Regius stond ook het heliocentrisme van Nicolaas Copernicus voor. Door zijn bestrijding van de leer van Aristoteles kwam hij in conflict met de Universiteit Utrecht (vooral Gisbertus Voetius) en de vroedschap aldaar. Descartes steunde Regius in deze Querelle d'Utrecht.
Hij was een van de eersten die de bloedsomloop begrepen. Door zijn afwijzing van aangeboren ideeën en zijn visie op een organische verbinding tussen lichaam en geest was hij een onafhankelijk Cartesiaan en een voorloper van Baruch de Spinoza.
Na publicatie van Regius' boek over natuurfilosofie Fundamenta physices in 1646 tegen het advies van Descartes in scheidden hun wegen.