Homeopathische ziekteclassificatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De homeopathische ziekteclassificatie werd ontwikkeld door de grondlegger van de homeopathie, Samuel Hahnemann (1755 – 1843).
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Hahnemann schreef hierover in de Organon editie 5 en editie 6. In deze edities van de homeopathische organon werkte hij meer ideeën over homeopathische behandeling uit. Onder andere de LM potenties, waarmee een veel genuanceerdere homeopathische behandeling van patiënten mogelijk werd. Beide ontwikkelingen kwamen echter toen niet van de grond. De 6e editie werd pas laat na het overlijden van Hahnemann (1921) uitgegeven. In deze 6e editie hebben met name Hahneman's inzichten een plek gekregen, die verwerkt zijn in de methode van de homeopathische ziekteclassificatie.
De homeopaten uit de tijd van Hahnemann gingen met name verder met de 4e editie van de organon. In de 4e editie waren de homeopathische middelen nog vooral op de centesimale potentiereeks gebaseerd en zette Hahnemann zelf de homeopathische middelen nog vrij behoudend in. Met name James Tyler Kent was in de Verenigde Staten verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de homeopathie op basis van deze editie van de organon. Deze wijze van homeopathische praktijk raakte destijds het meest verbreid. Hahnemann ging echter verder met de ontwikkeling van de homeopathie. De inzichten die hij daarbij opdeed hetgeen legde hij vast in de volgende editie van de organon. In de 5e editie beschreef Hahnemann onder andere de zogenaamde LM of Q-potenties en de wijze waarop deze konden worden ingezet.