Interstitiële verbinding
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een interstitiële verbinding of een interstitiële legering is een samengestelde stof of een legering, waarin een deel van de interstitiële holten in een kristalrooster door atomen of ionen van een legeringselement wordt bezet. Deze atomen of ionen noemt men een interstitieel-defect in het kristalrooster. Het gastrooster is doorgaans een metaalbinding van een overgangsmetaal. De kristalroosters van een aantal elementen en verbindingen met een open kristalstructuur, zoals de roosters van silicium of kwarts, hebben ook interstitiële holten. De atomen of ionen van het legeringselement moeten relatief klein zijn, zoals de atomen en ionen van waterstof, boor, koolstof, stikstof of zuurstof, zodat ze in de interstitiële holten passen.