Intrinsieke factor
menselijk eiwit / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Intrinsieke factor (ook wel intrinsic factor genoemd) is een glycoproteïne dat door de pariëtale cellen in de maagwand wordt geproduceerd als reactie op dezelfde prikkels die de afgifte van zoutzuur bepalen. Het is noodzakelijk voor de opname van vitamine B12. Koppeling van intrinsieke factor aan vitamine B12 is nodig voor opname van deze vitamine via actief transport ter hoogte van het laatste stuk van de dunne darm. Intrinsieke factor is een eiwit en bij de mens wordt het gecodeerd door het GIF-gen op chromosoom elf.
Intrinsieke factor | ||||
---|---|---|---|---|
Ruimtelijke structuur van de intrinsic factor | ||||
Identificatie | ||||
PDB-codes | 2PMV, 3KQ4 | |||
Externe identificaties | ||||
UniProt | P27352 | |||
OMIM | 609342 | |||
GeneCards | CBLIF | |||
MGI | 1202394 | |||
Genoomgegevens | ||||
Locus | Chr. 11 q12.1 | |||
|
Bij binnenkomst in de maag wordt vitamine B12 gebonden aan het glycoproteïne haptocorrine (ook wel HC, O-factor, transcobalamine I of TCN1 genoemd). Het resulterende complex komt in de twaalfvingerige darm, waar enzymen uit de alvleesklier haptocorrine verteren. In het minder zure milieu van de dunne darm kan vitamine B12 vervolgens binden aan de intrinsieke factor. Dit nieuwe complex reist naar het kronkeldarm, waar speciale epitheelcellen het opnemen via endocytose. In de cel dissocieert vitamine B12 nogmaals en bindt aan een ander eiwit, namelijk transcobalamine II (TCN2). Dit nieuwe complex verlaat de epitheelcellen om naar de lever vervoerd te worden.