Libanonoorlog (1982)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Libanonoorlog van 1982 of Israëlisch-Libanese Oorlog van 1982, door Libanon Invasie van 1982 (Arabisch: الاجتياح, Al-ijtiyāḥ) en door Israël Operatie Vrede voor Galilea genoemd (Hebreeuws: מבצע שלום הגליל, of מבצע של"ג Mivtsa Sjlom HaGalil of Mivtsa Sjeleg), is een militair conflict dat in 1982 op het grondgebied van Libanon werd uitgevochten door Israël en verschillende christelijke Libanese milities enerzijds en de PLO en Syrië anderzijds.
Israëlisch-Libanese Oorlog (1982) | ||||
---|---|---|---|---|
Onderdeel van Libanese burgeroorlog | ||||
Israëlische troepen trekken Libanon in | ||||
Datum | 6 juni 1982 - juni 1985 | |||
Locatie | Zuid-Libanon | |||
Strijdende partijen | ||||
| ||||
Leiders en commandanten | ||||
| ||||
Troepensterkte | ||||
|
Na 1970 bouwde de PLO een sterke machtspositie op in het zuiden van Libanon. In 1975 brak de Libanese burgeroorlog uit. Syrië stuurde een grote vredesmacht het land in. Die kon niet verhinderen dat de PLO regelmatig Israël beschoot en de Israëlische luchtmacht Palestijnse vluchtelingenkampen bombardeerde. In 1978 trok Israël het zuiden van Libanon binnen tot aan de Litani. Daarna poogde Unifil daar de vrede te bewaren. Hierop bleef het relatief rustig aan de grens. Premier Menachem Begin en minister van defensie Ariel Sharon echter wilden geen Palestijnse vrijstaat aan hun noordgrens aanvaarden. Samen met de Libanese christelijke falangisten beraamden ze een grote invasie. Onder het voorwendsel het noorden van Israël buiten het bereik van de Palestijnse artillerie te brengen wilde men Beiroet veroveren en daarna het Syrische leger aanvallen. De PLO en Syrië moesten geheel uit Libanon verdreven worden en een christelijk falangistisch regime geïnstalleerd. Deze opzet werd zowel voor de rest van het kabinet als de Israëlische strijdkrachten verborgen gehouden. Een aanslag werd als aanleiding gebruikt om tot de aanval over te gaan.
Israël viel op 6 juni 1982 Libanon binnen. De PLA werd naar het noorden gedreven. Kampen in Tyrus en Sidon werden na bloedige gevechten veroverd. Op 9 juni vernietigde de Israëlische luchtmacht de Syrische gordel van luchtafweerraketten in de Bekaavalei. Vele tientallen Syrische straaljagers werden neergehaald in luchtgevechten. Anders dan Sharon gehoopt had, sloeg het Syrische leger niet op de vlucht. De Israëlische opmars richting de hoofdweg naar Damascus liep vast. Op 11 juni werd er een wapenstilstand gesloten tussen Israël een Syrië. Nadat de PLO ingesloten geraakt was in Beiroet, werd de stad belegerd en zwaar gebombardeerd. De PLO werd van 21 augustus 1982 af door een internationale vredesmacht uit Beiroet geëvacueerd. In september 1982 werden bloedbaden aangericht in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila. Dat leidde tot grote internationale verontwaardiging en de opkomst van een belangrijke vredesbeweging in Israël.
In 1985 trok het Israëlische leger zich terug naar het zuiden van het land. Daar won een nieuwe tegenstander aan kracht: Hezbollah. In 2000 zou Israël het laatste Libanese grondgebied ontruimen, tenzij op de Golan de strook met de Shebaa-boerderijen als Libanees territoir beschouwd moet worden. In 2006 brak een tweede oorlog uit. Nog steeds is de grensregio onrustig.