Javier Mascherano

Javier Mascherano
Persoonlijke informatie
Bijnaam	El Jefecito, Javier Mascheranus
Geboortedatum	8 juni 1984
Geboorteplaats	San Lorenzo, Argentinië
Lengte	170 cm
Positie	Centrale verdediger, verdedigende middenvelder
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 2020
Jeugd
1999–2003	River Plate
Senioren
Interlands
Portaal	Voetbal

Javier Alejandro Mascherano (San Lorenzo, 8 juni 1984) is een Argentijns voormalig profvoetballer die van verdediger werd omgevormd tot defensieve middenvelder. Hij verruilde Hebei China Fortune in januari 2020 voor Estudiantes de la Plata, waar hij in november 2020 zijn voetballoopbaan beëindigde. Mascherano was van 2003 tot en met 2018 international in het Argentijns voetbalelftal. Daarvoor speelde hij op 30 mei 2018 zijn honderddrieënveertigste interland, waarmee hij Argentijns recordinternational werd. Mascherano draagt de bijnaam bijnaam El Jefecito (Het Baasje).

Clubcarrière

Mascherano als speler van FC Barcelona.

Mascherano debuteerde in 2002 in het eerste elftal van CA River Plate. Al snel was hij een van de drijvende krachten van de Argentijnse topclub. In 2004 speelde hij met het Argentijns elftal bij het toernooi om de Copa América (verliezend finalist), de Olympische Spelen (goud) en het WK 2006 (kwartfinale). In juni 2005 vertrok Mascherano voor circa twaalf miljoen euro naar het Braziliaanse SC Corinthians.

Mascherano werd voor het seizoen 2006/07 samen met Carlos Tévez overgenomen door West Ham United. Bij deze club kwam hij nauwelijks aan spelen toe en in februari 2007 tekende de Argentijn bij Liverpool. Voor deze overstap was wel de goedkeuring van de wereldvoetbalbond FIFA nodig, aangezien een speler normaal niet twee keer binnen een seizoen van club mag wisselen. Op 27 augustus 2010 maakte Mascherano voor dertig miljoen euro de overstap van Liverpool naar FC Barcelona. Mascherano maakte zijn eerste doelpunt voor FC Barcelona op 26 april 2017, tegen CA Osasuna.^[2]

Op 26 januari 2018 vertrok Mascherano naar Hebei China Fortune voor een transfersom van vijfeneenhalf miljoen euro, waar hij in anderhalf seizoen drieënvijftig competitiewedstrijden speelde. In januari 2020 vertrok Mascherano transfervrij naar zijn thuisland en kwam onder contract te staan bij Estudiantes de la Plata. Op 15 november 2020 kondigde Mascherano het einde van zijn voetballoopbaan aan.^[3]

Clubstatistieken

Club	Seizoen	Competitie		Beker		League Cup		Continentaal		Ander		Totaal
Club	Seizoen	Duels	Goals	Duels	Goals	Duels	Goals	Duels	Goals	Duels	Goals	Duels	Goals
River Plate	2003/04	20	0	0	0	-	-	13	0	-	-	33	0
	2004/05	25	0	0	0	-	-	12	1	-	-	37	1
	Totaal	46	0	0	0	-	-	25	1	-	-	71	1
Corinthians	2005	7	0	0	0	-	-	0	0	1	0	8	0
	2006	10	0	2	0	-	-	5	0	8	2	25	2
	Totaal	17	0	2	0	-	-	5	0	9	2	33	2
West Ham United	2006/07	5	0	0	0	0	0	2	0	-	-	7	0
West Ham United	Totaal	5	0	0	0	0	0	2	0	-	-	7	0
Liverpool	2006/07	7	0	0	0	0	0	4	0	-	-	11	0
	2007/08	25	1	2	0	1	0	13	0	-	-	41	1
	2008/09	27	0	3	0	0	0	8	0	-	-	38	0
	2009/10	34	0	0	0	1	0	13	1	-	-	48	1
	2010/11	1	0	-	-	-	-	-	-	-	-	1	0
	Totaal	94	1	5	0	2	0	38	1	-	-	139	2
FC Barcelona	2010/11	27	0	7	0	-	-	11	0	-	-	45	0
	2011/12	31	0	6	0	-	-	11	0	4	0	52	0
	2012/13	24	0	6	0	-	-	8	0	2	0	41	0
	2013/14	28	0	7	0	-	-	9	0	2	0	46	0
	2014/15	28	0	7	0	-	-	12	0	-	-	47	0
	2015/16	32	0	6	0	-	-	8	0	5	0	51	0
	2016/17	25	1	5	0	-	-	8	0	2	0	40	1
	2017/18	7	0	2	0	-	-	2	0	1	0	12	0
	Totaal	203	1	46	0	-	-	69	0	16	0	334	1
Hebei China Fortune	2018	26	0	1	1	-	-	-	-	-	-	27	1
Hebei China Fortune	Totaal	26	0	1	1	-	-	-	-	-	-	27	1
Carrière totaal		391	2	54	1	2	0	139	2	25	2	611	7

Interlandcarrière

Mascherano speelde honderdzevenenveertig interlands (drie doelpunten) voor het Argentijns elftal en is daarmee recordinternational voor zijn vaderland^[4]. Hij kondigde zijn afscheid van de nationale ploeg aan op 30 juni 2018, vlak na de 4–3 nederlaag tegen Frankrijk in de achtste finales van het WK voetbal 2018 in Rusland. Mascherano was actief op vier WK-eindronden (2006, 2010, 2014 en 2018). In 2006 en 2010 waren de kwartfinales het eindstation. Zijn beste resultaat was de verloren finale in 2014, toen Duitsland met 1–0 te sterk was in de eindstrijd.