Johannes Cornelis (Joop) van Daele (Rotterdam, 14 augustus 1947) is een voormalig Nederlands voetballer, die voor Fortuna Sittard speelde en voor Feyenoord waar hij vaak als pinchhitter werd ingezet. In de tweede finalewedstrijd om de wereldbeker tegen Estudiantes de La Plata in 1970, de return in Rotterdam, maakte hij het beslissende doelpunt.
Snelle feiten Persoonlijke informatie, Volledige naam ...
Joop van Daele |
|
Persoonlijke informatie |
Volledige naam |
Johannes Cornelis van Daele |
Bijnaam |
De Lange |
Geboortedatum |
14 augustus 1947 |
Geboorteplaats |
Rotterdam, Nederland |
Lengte |
186 cm |
Been |
Links |
Positie |
Verdediger, spits |
Clubinformatie |
Voetbalcarrière geëindigd in 1981 |
Jeugd |
|
Senioren |
|
Getrainde teams |
|
|
Sluiten
Van Daele speelde aanvankelijk voor Overmaas en werd op 13-jarige leeftijd lid van Feyenoord.[1] Hij speelde als midvoor in het jeugdteam van Feyenoord en maakte op 31 mei 1964 het beslissende doelpunt tegen het jeugdteam van Tottenham Hotspur.[2] In het tweede elftal van Feyenoord was hij vaak centrale verdediger. Begin juli 1967 liet hij zich op de transferlijst zetten,[3] hij moest toen ƒ 90.000,- kosten.[4] SVV had interesse, maar vond de vraagprijs te hoog, en een poging Van Daele te lenen had geen succes.[5] Van Daele bleef bij Feyenoord spelen en tekende op 10 juni 1970 een contract voor twee jaar als profvoetballer[6] zodat hij zijn baan als loketbeambte bij de PTT kon opzeggen.
Bij de aanvang van het seizoen 1970/71 had trainer Ernst Happel lovende woorden over hem: "Joop van Daele kan ik overal voor inzetten. Voor mij is hij de grote verrassing geweest aan het eind van de vorige competitie."[7] Van Daele stond echter niet in de basisopstelling van Feyenoord, maar werd als invaller gebruikt.