Joseph Fouché
Frans politicus / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Joseph Fouché, als duc de l'Empire 1e hertog van Otranto (Le Pellerin, 21 mei 1759 – Triëst, 26 december 1820) was een staatsman tijdens de Franse Revolutie en het napoleontische tijdperk.
Fouché verraadde figuren als Maximilien Robespierre, Paul Barras, Collot d'Herbois , Charles-Maurice Talleyrand en Napoleon Bonaparte, mensen aan wie hij ooit trouw had gezworen. Als een kameleon werd hij door Honoré de Balzac gezien als een uniek genie, die zijn leven dicht bij de macht en in de schaduw ervan doorbracht – totdat hij er uiteindelijk volledig van verwijderd was, tot aan zijn dood in bijna totale vergetelheid.
In 1793 was Fouché de leider van de Terreur in Lyon en de initiator van een atheïstische beweging. Hier speelde hij een belangrijke rol in de déchristianisation (ontkerstening) van Frankrijk om een antigodsdienst, de agnostische Culte de la Raison (Cultus van de Rede), te vestigen.
Als gevreesde minister van politie hielp en hield hij Napoleon in het zadel, maar heeft ook een belangrijk aandeel gehad in zijn val. De slimme en koudbloedige revolutionair ontwikkelde zich tot een gewiekste intrigant die een enorm netwerk van spionnen onderhield en constant verschillende partijen tegen elkaar uitspeelde.