Joseph-Ignace Guillotin
Frans politicus / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Joseph-Ignace Guillotin (Saintes, 28 mei 1738 – Parijs, 26 maart 1814) was een Frans arts en politicus, naar wie de guillotine werd genoemd.
Joseph-Ignace Guillotin | ||||
---|---|---|---|---|
Portret Joseph-Ignace Guillotin, 18e eeuw | ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | Saintes, 28 mei 1738 | |||
Overleden | Parijs, 26 maart 1814 | |||
Nationaliteit | Frans | |||
Beroep | Arts en politicus | |||
Bekend van | naamgever aan de guillotine | |||
Medische informatie | ||||
Specialisme | anatomie en fysiologie | |||
|
Guillotin trad op zijn achttiende toe tot de jezuïetenorde. Hij verliet deze in 1763 om geneeskunde te gaan studeren aan de medische faculteit van Parijs, waar hij later zelf anatomie en fysiologie doceerde. Hij was geneesheer van de broer van de koning, de graaf van Provence, en was bevriend met geleerden en filosofen, zoals Voltaire, Condorcet en Buffon.
In 1784 was hij, met onder meer Antoine Lavoisier en Benjamin Franklin, lid van de koninklijke commissie die de beweringen van Franz Anton Mesmer (1734-1815) in verband met het dierlijk magnetisme onderzocht. De commissie kwam tot de conclusie dat die beweringen op niets berustten en dat het succes van Mesmers methoden enkel aan suggestie te danken waren.