Julius Christiaan van Oven
Nederlands jurist (1881-1963) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Julius Christiaan van Oven (Dordrecht, 17 november 1881 – Leiden, 16 maart 1963) was een Nederlands jurist en kortdurend politicus. Hij was hoogleraar Romeins recht, richtte het juridisch tijdschrift Nederlands Juristenblad op, het Leids Papyrologisch Instituut en voerde na zijn pensionering als interim minister van Justitie het wetsontwerp tot opheffing van de handelingsonbekwaamheid van de gehuwde vrouw door het parlement, nadien bekend onder de naam Lex-Van Oven. Tot zijn dood nam hij deel aan werkcolleges en was hij betrokken bij de dagelijkse leiding van het Nederlands Juristenblad.
Snelle feiten J.C. van Oven, Persoonlijke gegevens ...
J.C. van Oven | ||||
---|---|---|---|---|
Portret van Minister van Justitie Van Oven in 1956 | ||||
Persoonlijke gegevens | ||||
Volledige naam | Julius Christiaan van Oven | |||
Geboren | Dordrecht, 17 november 1881 | |||
Overleden | Leiden, 16 maart 1963 | |||
Nationaliteit | Nederlands | |||
Partij | VDB, PvdA | |||
Werkzaamheden | ||||
Vakgebied | Rechtsgeschiedenis | |||
Universiteit | Rijksuniversiteit Groningen (1917–1924) Universiteit Leiden (1924–1952) | |||
Proefschrift | De bezitsbescherming en haar functies (1905) | |||
Promotor | J.F. Houwing | |||
Bekende werken | Leerboek van het Romeinse privaatrecht (1944) | |||
Functies | ||||
1947–1948 | Rector magnificus van de Universiteit Leiden | |||
1956 | Minister van Justitie | |||
1956 | Minister van Binnenlandse Zaken a.i. | |||
Website | ||||
Dbnl-profiel | ||||
|
Sluiten