KSC Lokeren
Naam	Koninklijke Sporting Club Lokeren
Bijnaam	De tricolores
Stamnummer	282
Opgericht	1923
Opgeheven	20 april 2020
Plaats	Lokeren
Stadion	Daknamstadion
Capaciteit	12.000
Prijzen	Bekerwinnaar (2x): 2012 - 2014
Tenue
Portaal    Voetbal

KSC Lokeren was een Belgische voetbalclub uit Lokeren. De fusieclub speelde in het Daknamstadion in Lokeren. De clubkleuren waren wit-zwart-geel en de club droeg stamnummer 282. De club kende een goede periode rond 1980, toen men enkele malen hoog eindigde in de competitie en ook Europees enkele goede resultaten werden neergezet. In 2003 werd de club derde. Na 2010 werden weer sterke resultaten behaald, getuige daarvan de twee bekerzeges in de Beker van België, in 2012 en 2014, en drie play-off-1-plaatsen. Lokeren speelde tot seizoen 2018-2019 in de Eerste Klasse. Op 20 april 2020 werd de club failliet verklaard.^[1] Twee dagen erna werd bekend dat Sporting Lokeren een (officieuze) fusie aanging met KSV Temse onder de naam KSC Lokeren-Temse.^[2]

Geschiedenis

Zie de artikels Standaard FC Lokeren en Sint-Niklase SK voor een uitgebreidere geschiedenis van deze opgenomen clubs

De club werd opgericht op 22 januari 1923 als Racing Club Lokeren. Reeds in 1915 was Football Club Racing Club Lokeren (Racing FC) opgericht. De club had zich in 1920 aangesloten bij de Belgische Voetbalbond, maar ging reeds op 15 september 1923 in vereffening wegens schulden. De nieuw heropgerichte club betaalde de openstaande schulden van 61,60 BEF. Enkele maanden later, op 20 april sloot de club zich aan bij de KBVB en ging in zwart-wit gestreepte uitrusting spelen. Op het eind van de jaren 30 bereikte Racing Club Lokeren voor het eerst de bevorderingsreeksen, de Derde Klasse. Dankzij de overwinning in zijn reeks promoveerde men in 1945 zelfs naar de Tweede Klasse. Datzelfde jaar wijzigde de club op 19 juli zijn naam in Racing Athletiek en Football Club Lokeren.

Het verblijf op het tweede niveau was echter van korte duur. Na twee seizoenen zakte Racing terug naar Derde Klasse en twee seizoenen later zelfs naar de provinciale afdelingen. De club kreeg de koninklijke titel op 8 juni 1951 en ging vanaf 3 juli Koninklijke Racing Club Lokeren heten. Bij de invoering van een Vierde Klasse als Bevordering in 1952 trad KRC Lokeren opnieuw in de nationale reeksen aan. Toen de club in 1956 zijn reeks won, mocht die opnieuw naar Derde Klasse. Het verblijf daar duurde echter slechts twee seizoenen en Lokeren zakte weer weg in 1959. Het jaar erop zakte de club zelfs weg naar Eerste Provinciale, maar kon na één seizoen terugkeren. In 1964 werd de club echter gedwongen te degraderen naar Tweede Provinciale, wegens fraude in de wedstrijd bij KMSK Deinze in het seizoen 1963/64. KRC Lokeren slaagde er in twee seizoenen in zijn plaats in Bevordering terug in te nemen.

In Lokeren was in 1931 ook een andere voetbalclub opgericht, Standaard FC Lokeren. Deze club speelde in geel-zwart en was bij de KBVB aangesloten met stamnummer 1783. In 1967 had de club zich kunnen opwerken tot in de nationale bevorderingsreeksen, maar was na twee seizoenen terug in Provinciale gezakt. In juli 1970 fuseerden beide Lokerse clubs dan. De nieuwe fusieclub ging Koninklijke Sporting Club Lokeren (KSC Lokeren) heten. De clubkleuren werden wit-zwart-geel, een versmelting van de kleuren van de oude clubs. KSC Lokeren speelde verder met het stamnummer 282 van RC Lokeren. Stamnummer 1783 verdween definitief.

De fusieclub maakt meteen een steile opmars. Reeds in het eerste seizoen, 1970/71, won de club zijn reeks in Bevordering en promoveerde. Het seizoen erop herhaalde de club dit resultaat en promoveerde naar Tweede Klasse. Na twee seizoenen werd KSC Lokeren daar derde in 1973/74. Dankzij een uitbreiding van de Eerste Klasse van 16 naar 20 teams, mocht Lokeren promoveren en speelde zo in 1974 voor het eerst op het allerhoogste nationale niveau. KSC Lokeren kon zich vlot handhaven in Eerste Klasse en nestelde zich direct in de subtop. In de jaren 70 behaalde men driemaal een vierde plaats als beste resultaat. Dit leverde de club enkele malen Europees voetbal op. In 1976/77 strandde men in de tweede ronde van de UEFA Cup tegen FC Barcelona (2-0-verlies uit, 2-1 zege thuis). Tussen half 1975 en half 1982, in precies dezelfde periode als waarin Tscheu La Ling voor Ajax Amsterdam, en Hansi Muller voor VfB Stuttgart uitkwamen, speelde centrumspits Wlodzimierz Lubanski voor KSC Lokeren.

In 1980/81 behaalde de club zijn beste resultaten. Na de vierde plaats van vorig seizoen speelde Lokeren weer de UEFA Cup. Lokeren schakelde achtereenvolgens Dinamo Moskou, Dundee United en Real Sociedad uit, maar strandde in de kwartfinales tegen AZ '67 (2-0-verlies uit, 1-0 zege thuis). Ook in de competitie speelde Lokeren sterk en werd vicekampioen, echter op ruime afstand van landskampioen RSC Anderlecht. Ook in de Beker van België werden sterke prestaties neergezet. Lokeren bereikte de finale, maar die werd met 4-0 van Standard Luik verloren. Het volgend seizoen schakelde Lokeren in de UEFA Cup FC Nantes en Aris Saloniki uit om in de derde rond te stranden tegen 1. FC Kaiserslautern. In een competitie werd een vierde plaats behaald, slechts op 4 punten van kampioen Standard Luik. In de beker raakte men niet voorbij SK Beveren in de halve finale. In de seizoenen 1980/81 en 1981/82 speelde vleugelspits Grzegorz Lato voor KSC Lokeren. De volgende seizoenen werden de resultaten echter minder. Lokeren werd een middenmoter. De club speelde nog tweemaal de UEFA in de jaren 80. In 1983 ging men er in de tweede ronde uit, in 1987 reeds na één ronde.

In 1993 eindigde KSC Lokeren dan als voorlaatste in de competitie. Na twintig jaar zakte de club weer naar Tweede Klasse. Reeds het eerste jaar dwong Lokeren een plaats in de eindronde af, maar een terugkeer naar Eerste Klasse kon nog niet afgedwongen worden. 1994/95 werd een slecht seizoen voor Lokeren. De club kende financiële problemen en eindigde op een dertiende plaats in de staart van de rangschikking. In 1996 pakte KSC Lokeren echter op overtuigende manier de titel in Tweede Klasse en kon zo na drie seizoenen terugkeren naar Eerste. De club kon zich de komende seizoen in Eerste weer handhaven als middenmoter of zelfs als subtopper.

In juli 1989 gingen twee andere teams uit de regio, Sint-Niklase SK en Excelsior AC Sint-Niklaas samen in Koninklijke Sint-Niklase Sportkring Excelsior, met stamnummer 221 en kleuren geel-blauw. In juli 1998 werd Sint-Niklaas een satellietploeg van Sporting Lokeren. Kort daarna, in juni 2000, fuseerden beide teams tot Koninklijke Sporting Lokeren Sint-Niklaas Waasland, met het stamnummer en de kleuren van Lokeren.

De fusieclub bleef verder presteren op het elan van KSC Lokeren. Dankzij een derde plaats in 2002/03 dwong de club opnieuw Europees voetbal af in 2003. Daar ging men na de kwalificatieronde er echter in de eerste ronde reeds uit. In 2003 werd Sporting Lokeren Sint-Niklaas Waasland hernoemd naar Sporting Lokeren. De club combineerde goede jaren met mindere jaren, maar bleef over het algemeen een stabiele eersteklasser.

Jaren 2010-2015: vooruitgang onder Peter Maes

In het seizoen 09/10 eindigde Lokeren maar net boven de degradatieplaatsen. De club investeerde zwaar in de daaropvolgende transferperiode en haalde onder andere Benjamin De Ceulaer, Sepp De Roover en Koen Persoons. Ook werd coach Peter Maes overgenomen van KV Mechelen. Na een moeilijke seizoensstart in het seizoen 2010/11 bemachtigde de club een vijfde plaats in de reguliere competitie en dwong zo deelname aan play-off 1 af.

Op 24 maart 2012 boekte Lokeren met winst in de Beker van België het tot dan toe grootste succes in de clubgeschiedenis. Nadat Eupen, Westerlo, AA Gent en Lierse werden uitgeschakeld, bereikte Lokeren voor de tweede maal in zijn bestaan de finale van de Beker. Lokeren versloeg hierin KV Kortrijk met 1-0, ondanks de uitsluiting van Benjamin De Ceulaer na 20 minuten. In de 77ste minuut scoorde Hamdi Harbaoui het enige doelpunt. Ook in de competitie waren de resulaten goed. De club streed lang mee voor een plaats in play-off 1, maar kwam uiteindelijk een paar punten tekort en eindigde op een achtste plaats in de eerste helft van het klassement.

Door deze bekerwinst kwalificeerde Lokeren zich na negen jaar opnieuw voor Europees voetbal, waarin het uitkwam tegen FC Viktoria Pilsen uit Tsjechië in de laatste voorronde van de Europa League. Lokeren won de thuismatch in het Koning Boudewijnstadion met 2-1 maar verloor in Tsjechië met 1-0. In de competitie dwong Lokeren dat seizoen terug een plaats in play-off 1 af, waar het uiteindelijk zesde eindigde.

In 2014 won Sporting Lokeren voor de tweede maal de Beker van België. Het schakelde eerder ASV Geel, Waasland-Beveren, Westerlo en KV Oostende uit. Het versloeg Zulte Waregem met 1-0. Alexander Scholz scoorde het enige doelpunt in de 58ste minuut. Datzelfde seizoen speelde Lokeren een sterk seizoen in de competitie: het dwong opnieuw een plaats in play-off 1 af en strandde op een vijfde plaats. Toenmalig Lokeren speler Hans Vanaken was dat seizoen een van de uitblinkers en revelaties in de eerste klasse. Hamdi Harbaoui werd dit seizoen topschutter van de competitie met 22 doelpunten voor de club.

Lokeren speelde door deze bekerwinst opnieuw in de Europa League en schakelde in de laatste voorronde Hull City uit. Het wist zich nadien niet te plaatsen voor de zestiende finales, hoewel het tien punten haalde in een groep met Trabzonspor, Legia Warschau en Metalist Charkov. In de competitie deed Lokeren opnieuw lange tijd mee voor een plaats in play-off 1, maar door mindere resultaten in de laatste 3 wedstrijden (1 gelijkspel en 2 nederlagen) strandde het op een achtste plaats.

In de jaren 2010-2015 was Lokeren een van de stabielste middenmoters in de eerste klasse, maar hierna volgde een keerpunt toen Peters Maes Lokeren verliet om trainer van RC Genk te worden.

Jaren 2015-2020: terugval, degradatie en teloorgang

Na het seizoen 15/16 en het vertrek van Peter Maes waren de resultaten weer iets minder. Naast de trainer waren er inmiddels heel wat belangrijke spelers van de club vertrokken, zoals Nil De Pauw, Hans Vanaken, Laurens de Bock en Alexander Scholz. Het was intussen duidelijk dat de resultaten behaald onder Peter Maes, namelijk goed meedraaien in de linkerkolom van de competitie, van de voorgaande seizoenen moeilijk te evenaren waren. De resterende 4 seizoenen in eerste klasse zou de club voornamelijk in de rechterkolom van het klassement eindigen. In seizoenen 2015/16 en 2017/18 eindigde de club met een kleine kloof van respectievelijk 5 en 4 punten boven de degradatieplaatsen. Uiteindelijk kon de club in het seizoen 2018/19 de degradatie niet ontlopen en eindigde afgetekend laatste. Na de degradatie kwam de club in financiële problemen en hield uiteindelijk op te bestaan in 2020. Heel wat trainers zouden deze jaren worden aangenomen en ontslagen.

Door de tegenvallende resultaten in het begin van het 2015/16 seizoen werd Bob Peeters na de gewonnen match van 24 oktober 2015 tegen Westerlo op straat gezet. Georges Leekens werd op 25 oktober de nieuwe coach en maakte hiermee zijn derde passage in Lokeren. Hij kreeg op het einde van het seizoen een contractverlenging na het behalen van de elfde plaats, maar kon in het daaropvolgende seizoen de lijn niet doortrekken. In oktober 2016 werd hij ontslagen wegens aanhoudend degradatiegevaar. Een week later werd oud-speler Rúnar Kristinsson aangesteld als hoofdcoach. Lokeren herleefde opnieuw en eindigde voor het tweede opeenvolgende seizoen op een elfde plaats.

Opnieuw was de heropleving van korte duur. Ondanks een sterk seizoenseinde (slechts één verloren wedstrijd in play-off 2) en een groot aantal nieuwkomers, verloor Sporting Lokeren de eerste twee wedstrijden van het nieuwe seizoen 2017/2018 tegen Club Brugge en KV Kortrijk.

Vooral het povere spel baarde meteen zorgen, wat voorzitter Lambrecht ertoe bewoog Runar Kristinsson al na de tweede speeldag aan de deur te zetten. Als vervanger werd Peter Maes aangesteld, de trainer die Lokeren enkele jaren eerder naar de grootste successen uit de clubgeschiedenis had geloodst.^[3] Hij werd tijdens het vorige seizoen ontslagen als trainer van KRC Genk, waar hij een kleine twee jaar aan de slag was.^[4] Na een korte heropleving moest Sporting Lokeren tot de voorlaatste speeldag strijden om het behoud. Het eindigde uiteindelijk dertiende.

Ook het daaropvolgende seizoen bracht, ondanks een knappe finaleplaats in play-off 2 op het einde van het voorgaande seizoen, weinig beterschap. Sporting Lokeren startte de competitie met amper 6 punten uit 11 wedstrijden. Na meldingen dat ook de spelersgroep de trainer beu raakte, zette voorzitter Roger Lambrecht - ondertussen reeds 87 - ook Peter Maes aan de deur. Trond Sollied werd aangesteld als nieuwe trainer met als doelstelling het behoud te verzekeren. De goede resultaten bleven uit en in januari werd ook Trond Sollied ontslagen. Glen De Boeck nam tot het einde van het seizoen over. Op 3 maart 2019 kon Sporting Lokeren, met nog twee speeldagen te gaan, de degradatie niet meer ontlopen en zo verdween Sporting Lokeren na 23 jaar uit de hoogste voetbalklasse.

Eind juni volgde het nieuws dat voormalig spelersmakelaar Louis de Vries Sporting Lokeren had overgekocht van Roger Lambrecht. Hij werd meteen de nieuwe voorzitter. ^[5]

Dat werd geen succes. In het eerste seizoen in 1B eindigde Sporting Lokeren op de laatste plaats en werd het sportief veroordeeld tot play-downs tegen KSV Roeselare.

Ook grote financiële problemen duiken op. Spelers worden niet betaald en besluiten bepaalde dagen niet meer te trainen. Ook zou er een schuldenpost van minstens vijf miljoen aanwezig zijn. Het faillissement loerde om de hoek^[6] en Sporting Lokeren werd op 20 april 2020 bankroet verklaard.^[1]Op 22 april 2020 werd bekend dat Sporting Lokeren zou gaan fuseren met KSV Temse. Eerdere fusieplannen met KVV Zelzate en VW Hamme strandden. Hierdoor gaat Temse op Daknam spelen onder de naam KSC Lokeren-Temse.^[7]

Zie KSV Temse voor de nieuwe fusieclub uit het jaar 2020.

Erelijst

Belgisch vicekampioen

tweede (1): 1980/81

Beker van België

winnaar (2): 2012, 2014

finalist (1): 1981

Belgische Supercup

finalist (2): 2012, 2014

Brugse Metten (vriendschappelijke voorbereidswedstrijd)

winnaar (1): 1982

Individuele trofeeën

Twee spelers behaalden een trofee toen ze voor de club speelden:

Topscorer (2)

1999 (Jan Koller)

2014 (Hamdi Harbaoui)

Trofee Raymond Goethals (1)

2012 (Peter Maes)

Guy Thys Award (1)

2012 (Peter Maes)

Trainer van het Jaar (1)

2014 (Peter Maes)

Resultaten

In Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van KSC Lokeren Oost-Vlaanderen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

KSC Lokeren Oost-Vlaanderen en voorganger KSC Lokeren speelt sinds 1976 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

• Europa League (2x)

2012/13, 2014/15

• UEFA Cup (6x)

1976/77, 1980/81, 1981/82, 1982/83, 1987/88, 2003/04

• Intertoto Cup (4x)

1999, 2001, 2002, 2005

Zie ook: Lijst van trainers van Sporting Lokeren

Bekende (oud-)spelers

Zie Lijst van spelers van KSC Lokeren voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trainers

Zie Lijst van trainers van Sporting Lokeren voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voorzitters

• ????-1976 Adhemar Goeters
• 1976-1984 Etienne Rogiers
• 1984-1994 Gaston Keppens
• 1994-2019 Roger Lambrecht
• 2019-2020 Louis de Vries^[8]