Karakteristieke röntgenstraling
energiekwantiteit die karakteristiek is voor een element / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Karakteristieke röntgenstraling is energiekwantiteit waarvan de emissie karakteristiek is voor een bepaald element.[1] Het is een vorm van röntgenstraling (ontdekt door Charles Glover Barkla) die vrijkomt wanneer een deeltje (bijvoorbeeld een elektron of een proton) op zijn weg door een atoom in botsing komt met een elektron. Indien de energie van het binnenkomende deeltje hoger is dan de bindingsenergie van het elektron van het atoom zal dit atoom geïoniseerd worden. Deze toestand is onstabiel.